11 Mart 2012 Pazar

***

Ölüm Allahın emri.. Hepimiz kabre koşmuyor muyuz?!

Özleyeceğimi biliyorum. Ama sırf bu yüzden ağlamadım.

İmansız ölüm, korkunç tarafı bu sadece. Yanında olsam, en azından Kuran okumak isterdim. Allahı hatırlatmak.. Kelime-i Şehadeti tekrar etmek. Cennetin güzelliklerinden bahs etmek.

İmanla ölüm ne güzel.. 

İnsan sevdikleriyle Cennette görüşmek istiyor.. 40-50 sene, yetmiyor! Ebedi yakınlık, birliktelik istiyor.


*


Uzakta olunca, pek bi şey yapamıyor insan. Sadece dua etmek, elimden gelen.


Şifa sadece Allahtan.. Boş durmak olmaz, Sünnet amelleri yapmak lazım:

İçinde "şifa" geçen ayetleri arapcadan okudum:


* Ey insanlar! Size Rabbinizden bir öğüt, gönüllerinizdekine bir şifa, müminler için bir hidayet ve rahmet gelmiştir.  (Fussilet,44)


* Sonra meyvelerin her birinden ye ve Rabbinin sana kolaylaştırdığı yaylım yollarına gir, diye ilham etti.Onların karınlarından renkleri çeşitli bir şerbet bal çıkar ki, onda insanlar için şifa vardır. Elbette bundan düşünen bir kavim için büyük bir ibret vardır.  (Yunus, 57)


* Biz, Kurandan öyle bir şey indiriyoruz ki o, müminler için şifa ve rahmettir; zalimlerin ise yalnızca ziyanını artırır.  (Nahl, 69)


* Eğer biz onu, yabancı dilden bir Kuran kılsaydık diyeceklerdi ki; Ayetleri tafsilatlı bir şekilde açıklanmalı değil miydi? Araba yabancı dilden kitap olur mu? De ki; O, inananlar için doğru yolu gösteren bir kılavuzdur ve şifadır. İnanmayanlara gelince, onların kulaklarında bir ağırlık vardır ve Kuran onlara kapalıdır. Sanki onlara uzak bir yerden bağırıyorlar da Kuranda ne söylendiğini anlamıyorlar ( İsra,82)

Allahu Alem