3 Ekim 2011 Pazartesi

***

İnsan her soyuducunun qapısını açdığında, kakalı yumurtaları görüb gülümseyer mi?!

Azerbaycandan növbeti xezinem de geldi.. Men yayın sonu İstanbula geldikden sonra, anam ve atam yeniden Qubaya-bağa qayıtmışdılar. Heç kimse yox iken (deyib dolaşanı yox iken :) ), qışlıqları hazırlayıb anam.


Gelen qutumdan çıxan altınlarım ise; heyetden toplanan pomidordan hazırlanmış pomidor püresi, badımcan kürüsü, yene heyetimizin gavalısından anamın bişirdiyi gavalı cemi, teze kend yumurtaları, pendir, bağın alma,armudu...


Bağlamanı açdım, Qubanın, bağımızın havası doldu sanki evimize...


Qutudan başqa qonaq da çıxdı, 1800 km yol gelen mığmığa... Çürümeye başlayan yay armudlarını tek qoyabilmeyib yeqin.


Özümüz yesek de, çalışıram qızım market yumurtası, pendiri, eti yemesin. Bele getse inşallah hele uzun iller Esmanın nenesi-babası erzaqlarımızı Bakıdan gönderecek.