14 Şubat 2011 Pazartesi

***




Çocukken ben ve henüz anne babamın korkularıyla beynim yıkanmamışken, kalbim tüm sevgilere açıkken, çok sevdim bu küçük canı.

Onun da benim gibi çaresiz, onun da benim gibi savunmasız, onun da benim gibi masum olduğunu bildim.

Onun da benim gibi anne babasına muhtaç, onun da benim gibi bir can olduğunu bildim.

Çocuk ben çocuk kalbimle çok sevdim bu çocuk köpeği.

Çocuk ben çocukken ben bir tutardım bütün canlıları.

Çocuk gözlerim miydi "bir"liği farkeden? Yoksa seven kalbim mi?

Gönül gözleri kapanır mı bizler büyüdükçe?

Çocuk ben keşke hiç büyümesem..

Çocuk ben kocaman kalbimle hep çocuk, hep açık, hep insan kalsam...

*Bir videodan...