22 Eylül 2011 Perşembe

***

Mucize oğlum..

Allah çıkarıyor karşıma. biliyorum.. hissediyorum..

Ümit vermek için. Bazıları elimden uçup giderken, bazıları sıkıca sarılıyorya hayata.. umutlarım tükenmiyor böylece.

Her seferinde daha büyük inançla alıyorum kollarımın arasına..

Üzülüp, ağladığım çok günler oldu. Üzülme dediler, "kurtuldu bu hayattan" de geç diye öğrettiler bana sonradan.

Mucize oğlum! Mucizelere inandım yine sayende.. mucizelere inanmam için vesile oldun.

Kardeşlerinle koş, oyna, yaramazlık yap, tamam mı?! Sen yapmıcaksın da,kim yapıcak?!

***

Kucaklamaya kollarının yetmeyeceği bir ağaç,
bir tohumla baslar.

En uzun yolculuklar ise, bir adımla baslar.

Annem her fırsatta çocuklarına güneşe doğru
zıplamalarını öğütlerdi.

güneşe ulaşamazdık ama hiç olmazsa
ayaklarımız yerden kesilirdi.

(Zora Neale Hurston)

KAÇINA ULAŞABİLİRSEK...